Wydział Medycyny Weterynaryjnej – od 2019 r. Wydział/Instytut Medycyny Weterynaryjnej – jest jedną z jednostek Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W latach 1927 – 1999 nosił nazwę Wydział Weterynaryjny, w latach 2000 – 2019 Wydział Medycyny Weterynaryjnej.    

Wydział/Instytut Medycyny Weterynaryjnej aktualnie zlokalizowany jest na kampusie ursynowskim SGGW im. Edwarda hr. Raczyńskiego przy ul. Nowoursynowskiej 159, Ciszewskiego 8, a także na Wolicy przy ul. Nowoursynowskiej 100.

Instytut posiada prawa do nadawania stopni doktora i doktora habilitowanego w dyscyplinie „weterynaria”.

W skład Instytutu wchodzi 7 katedr w tym 2 z klinikami, 1 samodzielny zakład, biblioteka wydziałowa, dziekanat studiów polskojęzycznych i anglojęzycznych oraz sekretariat Instytutu.

Jednostki wewnątrz wydziałowe zlokalizowane są w czterech budynkach.

W budynku im. prof. Wiesława Bareja oddanym do użytku na przełomie lat 1973/1974 zlokalizowane są Katedry Nauk Fizjologicznych, Morfologicznych, Higieny Żywności i Ochrony Zdrowia Publicznego, Zakład Patologii Zwierząt Katedry Patologii i Diagnostyki Laboratoryjnej, Dziekanat Studiów Polskojęzycznych i Sekretariat Instytutu, Biblioteka Wydziałowa oraz Biuro Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej.

W budynku im. prof. Franciszka Staffa oddanym do użytku we wrześniu 2001 r. zlokalizowana jest Katedra Nauk Przedklinicznych, Zakład Chorób Ptaków, Zwierzą[ Egzotycznych i Ryb oraz Pracownia Chorób Owadów Użytkowych Katedry Patologii i Diagnostyki Weterynaryjnej.

W budynku im. prof. Władysława Stankiewicza oddanym do użytku w październiku 2002 r. zlokalizowana jest Katedra Chorób Małych Zwierząt i Klinika, Zakład Weterynaryjnej Diagnostyki Laboratoryjnej i Klinicznej oraz część Zakładu Patologii Zwierząt Katedry Patologii i Diagnostyki Weterynaryjnej, Samodzielny Zakład Epidemiologii i Ekonomiki Weterynaryjnej, Dziekanat Studiów Anglojęzycznych oraz Biuro wraz z Biblioteką Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych.

W budynku im. prof. Józefa Kulczyckiego mieszczącym się na Wolicy, oddanym do użytku we wrześniu 2004 r. zlokalizowana została Katedra Chorób Dużych Zwierząt i Klinika.

Na terenie Rolniczego Zakładu Doświadczalnego Wilanów-Obory znajduje się lecznica dydaktyczna, w której prowadzone są zajęcia z zakresu diagnostyki i profilaktyki chorób zwierząt gospodarskich.

Wydział prowadzi dla mieszkańców Warszawy i okolic działalność kliniczno-usługową.

Wydział od 1996 r. jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia ds. Nauczania Weterynarii (European Association of Establishments for Veterinary Education-EAEVE). W maju 2005 r. ówczesne władze dziekańskie zainicjowały i zorganizowały na Wydziale pierwsze w Polsce posiedzenie EAEVE, które zgromadziło 120 dziekanów wydziałów medycyny weterynaryjnej z całej Europy.

Od szeregu lat Wydział w rankingu redakcji Rzeczpospolitej/Perspektywy zajmuje pierwsze miejsce w grupie uczelni kształcących na kierunku weterynaria.

W roku 2002 i 2014 Wydział otrzymał pozytywną akredytację procesu dydaktycznego zespołu ekspertów EAEVE, a w roku 2008 Państwowej Komisji Akredytacyjnej oraz w 2014 roku pozytywną ocenę instytucjonalną Polskiej Komisji Akredytacyjnej.

Od 2012 r. na wniosek Rady Wydziału przyznawane są coroczne odznaki „Zasłużony dla Społeczności Akademickiej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW” dla współpracujących z Wydziałem lekarzy weterynarii.

Pracownicy Wydziału dotychczas zorganizowali 4 Kongresy Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych: I Kongres w 1958 r., IV Kongres w 1970 r., VIII Kongres w 1987 r. oraz XII Kongres w 2004 r. Aktualnie w listopadzie 2021 r. organizowany będzie przez Wydział XVI Kongres. Ponadto pracownicy Wydziału zorganizowali w 2014 r. XIV Middle Buiatrics Congress oraz dotychczas 15 konferencji pt. „Molecular Biology in Diagnostics of Infectious Diseases and Biotechnology” i trzy Polsko-Ukraińskie konferencje Weiglowskie.

Na wniosek Rady Wydziału Senat SGGW nadał tytuły doktora honoris causa SGGW profesorom: Witoldowi Stefańskiemu (1961r.), Wilhelmowi Schulze Niemcy (1983 r.), Abdonowi Stryszakowi (1987 r.), Zofii Bielańskiej-Osuchowskiej (1994 r.), Dawidowi Weawer UK (1994 r.), Peterowi C. Doherty pierwszemu lekarzowi weterynarii laureatowi Nagrody Nobla Australia/USA (1998 r.), Rolfowi M. Zinkernagel laureatowi Nagrody Nobla Szwajcaria (1998 r.), Hartwigowi W. Bostedt Niemcy (1998 r.), Wiesławowi Barejowi (2000 r.), Richardowi E. Halliwell UK (2003 r.), Jerzemu Kicie (2003 r.), Stanisławowi Konturkowi (2008 r.), Hilaremu Koprowskiemu USA (2008 r.).

Na wniosek Rady Wydziału Medycyny Weterynaryjnej i Rad innych Wydziałów Senat SGGW nadał tytuł doktora honoris causa : Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II (2002 r.), Franzowi Fischler byłemu komisarzowi Unii Europejskiej (2005 r.) oraz profesorom Włodzimierzowi Klucińskiemu (2010 r.) i Karolowi Maramorosch USA (2014 r.).

Do wydziałowej tradycji należy działalność Koła Naukowego Medyków Weterynaryjnych, które funkcjonuje od początku istnienia Wydziału Weterynaryjnego tj. od 16. 10. 1927 r.

Od 1969 r. studenci Wydziału włączeni zostali do Międzynarodowego Stowarzyszenia Studentów Weterynarii (IVSA).

Od października 2003 r. przyznawana jest przez Radę Wydziału coroczna nagroda im. dr. Jana Stypuły absolwentowi klasy weterynaryjnej Zespołu Szkół Weterynaryjnych i Ogólnokształcących nr 7 w Łomży. Nagrodą jest przyjęcie absolwenta na I-szy rok studiów na Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, którego wskazała komisja konkursowa składająca się zarówno z nauczycieli Zespołu Szkół, jak i z nauczycieli akademickich Wydziału/Instytutu.

W latach 1927 – 2006 Wydział kształcił studentów na studiach polskojęzycznych, a od roku akademickiego 2007/2008 prowadzi równolegle studia dla obcokrajowców w języku angielskim. Aktualnie na sześciu latach studiów polskojęzycznych kształci się około 700 studentów, a na studiach anglojęzycznych około 200 studentów.

W latach 1978-2019 na Wydziale prowadzone były cztery studia doktoranckie.

Od 1974 r. prowadzone są na Wydziale studia podyplomowe, a od 1994 roku także specjalizacyjne studia podyplomowe.

Historia Wydziału i nauczania weterynarii w Warszawie

Wydział powołany został jako jedna z samodzielnych jednostek Uniwersytetu Warszawskiego na mocy uchwały Senatu UW z dnia 9 lutego 1927 r. zatwierdzonej przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (9 czerwca 1927 r.) . Wydział ten powstał na bazie funkcjonującego od czasu odzyskania przez Polskę Niepodległości Studium Weterynaryjnego Wydziału Lekarskiego UW. Pierwsza uroczysta inauguracja roku akademickiego na Wydziale Weterynaryjnym UW odbyła się 16 października 1927 r., podczas której Lekarze Weterynaryjni Rzeczypospolitej Polskiej wręczyli pierwszemu dziekanowi Wydziału prof. Janowi Gordziałkowskiemu ufundowane przez samorząd lekarski insygnia dziekańskie- łańcuch oraz berło. Oryginalny łańcuch dziekański po zakończeniu II wojny światowej powrócił na Wydział dopiero w 1986 r. i noszony jest do dnia dzisiejszego przez kolejnych dziekanów na uroczystościach akademickich. Berło natomiast po zaginięciu w czasie okupacji odtworzone zostało w 1990r. Ufundowane zostało ono przez Zrzeszenie Lekarzy i Techników Weterynaryjnych oraz doktorów Jerzego Harlanda i Andrzeja Zarębskiego, a następnie wręczone podczas uroczystości jubileuszowej ówczesnemu dziekanowi doc. Włodzimierzowi Klucińskiemu. Na berle wyryto maksymę „ Pro hominum Animaliumque Salute ”. Projekt kopi berła z 1927 r. wykonał Edward Gorol.

W latach 1927-1952 Wydział był integralną częścią Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1952 r. włączony został na mocy Rozporządzenia Ministra Szkolnictwa Wyższego i Nauki z dnia 10 października 1951 r. do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

W latach 1927-1973 zlokalizowany był na Pradze przy ul. Grochowskiej 272 oraz w budynku rzeźni miejskiej przy ul. Zamoyskiego15, gdzie mieściła się od 1935 r. Katedra Higieny Produktów Zwierzęcych. Od 1973 r. rozpoczęło się stopniowe przenoszenie Wydziału na Ursynów, które zakończyło się w 2004 r.

Od 2009 r. kompleks budynków przy ul Grochowskiej 272 jest własnością m. st. Warszawy , które przekazało go na siedzibę Orkiestrze Sinfonia Varsovia. Budynek przy ul. Zamoyskiego 15 został rozebrany.

Wydział/Instytut Medycyny Weterynaryjnej jest spadkobiercą nauczania weterynarii na terenie dzisiejszej Warszawy, które rozpoczęło się od powołania 17 lipca 1824 r. w Instytucie Agronomicznym w Marymoncie- Instytutu Rządowego Weterynaryi (Instytutu Weterynarii Praktycznej) na mocy dekretu z 25 września 1816 r. o utworzeniu w Królestwie Polskim praktycznej szkoły weterynaryjnej. Miejscem funkcjonowania tego Instytutu był budynek położony na terenie folwarku w Burakowie, należącym do Instytutu Agronomicznego. Założycielem i dyrektorem tej weterynaryjnej placówki był dr Adam Antoni Rudnicki. Instytut ten został zamknięty z końcem 1830 r. jako represja po upadku Powstania Listopadowego. 

Wznowienie nauczania weterynarii na terenie obecnej Warszawy nastąpiło w styczniu 1840 r. w utworzonej samodzielnej jednostce o nazwie Warszawska Szkoła Niższych Weterynarzy , która w pierwszym roku funkcjonowania mieściła się przy ul. Jezuickiej 73, a w kolejnych pięciu latach w Koszarach Sierakowskiego przy ul. Konwiktorskiej. Powstała ona na mocy Rozporządzenia Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego.  Placówka ta ulegała wielu strukturalnym przekształceniom m. in. w wyniku podnoszenia poziomu nauczania oraz wydłużenia z 2 do 4 lat czasu kształcenia i nosiła w latach 1846-1889 następujące nazwy : Warszawska Szkoła Weterynaryjna (1846-1884), a następnie Warszawska Uczelnia Weterynaryjna (1884-1889). Od 1864 r. nauczanie to zlokalizowane zostało przez kolejnych 37 lat w wynajętych budynkach przy ul. Smolnej Dolnej.  Nadmienić należy, że w Warszawskiej Uczelni Weterynaryjnej w latach 1886-1888 przy ul. Smolnej Dolnej studiował weterynarię Stefan Żeromski. W wyżej wymienionym okresie jednostka ta uzyskała także samodzielność w nadawaniu stopni weterynarza i magistra nauk weterynaryjnych stając się szkołą wyższą i przyjmując w związku z tym w maju 1889 r. nazwę Warszawski Instytut Weterynarii.

Historycznym wydarzeniem w funkcjonowaniu od 1889 r. Warszawskiego Instytutu Weterynarii było przeniesienie go w 1901 r. do nowo wybudowanego kompleksu budynków przy dzisiejszej ul. Grochowskiej 272. Budynki te przeznaczone były dla kształcenia około 100 studentów i służyły nauczaniu weterynarii przez prawie 103 lata z przerwami związanymi z zawirowaniami politycznymi i wojennymi w latach 1914-1918, 1920 – 1921, 1939-1945.

Szczegółowa historia Wydziału i nauczania weterynarii w Warszawie opublikowana została w następujących publikacjach:

• „Uczelnia Weterynaryjna w Warszawie 1840-1965” K. Millak PWRiL Warszawa 1965 s. 395
• Wydział Weterynaryjny rozdz. w T. 1 „Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego – Akademia Rolnicza w Warszawie w latach 1957-1985” W. Lutyński, W. Piusiński. Wydawnictwo SGGW-AR Warszawa 1990 str. 143-155.
• Szkolnictwo weterynaryjne w Warszawie do 1952 r. rozdz. w T.1 „Historia Uczelni od Marymontu do Ursynowa 1816-2016” J. Tropiło. Wydawnictwo SGGW Warszawa 2016 str.87-120.
• Wydział Medycyny Weterynaryjnej rozdz. w T 2 „Historia Wydziałów od Marymontu do Ursynowa 1816-2016” M. Binek, W Kluciński, M. Kupczyńska, T. Motyl. Wydawnictwo SGGW Warszawa 2016 str.67-120
• „Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie w latach 1965-2017” W. Kluciński, M. Binek. Wydawnictwo SGGW Warszawa 2019 s. 355.

Dziekani Wydziału będącego w strukturach Uniwersytetu Warszawskiego:

• Jan Gordziałkowski 1927-1928
• Zygmunt Szymanowski 1928-1929, 1934-1935
• Eugeniusz Wajgiel 1929-1930, 1935-1936
• Konstanty Łopatyński 1931-1932
• Roman Poplewski 1932-1933
• Bolesław Gutowski 1933-1934
• Witold Stefański 1930-1931,1936-1939, 1945-1951
• Kazimierz Krysiak 1951-1952

Dziekani Wydziału w strukturach Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie:

• Kazimierz Krysiak 1952-1954
• Jan Hay 1954-1956
• Abdon Stryszak 1956-1958
• Roman Hoppe 1958-1960
• Stefan Nyrek 1960-1965
• Stanisław Piwowarczyk 1965-1969
• Jerzy Mazurczak 1969-1975
• Eustachy Szeligowski 1975-1978
• Marcin Szulc 1978-1981
• Jerzy Kita 1981-1986, 1996-2002
• Włodzimierz Kluciński 1986-1990, 2002-2008
• Waldemar Pilarski 1990-1996
• Marian Binek 2008-2016
• Marcin Bańbura 2016-2019, od 2019 Dyrektor Instytutu Medycyny Weterynaryjnej
• Marta Mendel 2019-2020
• Michał Skibniewski od 2020

Historia Wydziału i Instytutu została opracowana przez prof. dr hab. Włodzimierza Klucińskiego (wrzesień 2021 r.)